Na inicijativu vojvode Marka Miljanova 19. januara 1881. godine, osnovana je
Podgorička čitaonica sa bibliotekom „pod pokroviteljstvom njegove svjetlosti knjaza Mirka,
velikog vojvode Zetskog“. Čitaonica je najprije bila smještena u privatnoj kući u Staroj Varoši, a
poslije toga je „blaženopočivši mitropolit Ilarion Roganović, za uspomenu svoga rodnog mjesta,
darivao ovdašnjoj Čitaonici jednu dosta lijepu crkovnu zgradu“. Među tadašnja 48 člana
Biblioteke, svojim ugledom i značajem ističu se: vojvoda Mašo Vrbica, vojvoda Đuro Cerović,vojvoda Bećir-beg Osmanagić, brigadir Mihailo Vučinić i kadija Seljo Abazović, ministar
finansija V. Đ. Cerović, prota Zaharije Popović. Jedina članica Čitaonice bila je gospođa Milica
Ilić, po zanimanju učiteljica.

Početkom 1888. godine, na destogodišnjicu oslobođenja Podgorice, Čitaonica je preseljena u Novu Varoš.

Podgorička čitaonica je te godine bila pretplaćena ili je na druge načine dobavljala sljedeće periodične publikacije: Glas Crnogorca, Odjek, Male novine, Srpski glas, Branik, Bosanska vila, Prosveta i turski list Torik.

Pjevačka i tamburaška sekcija Kulturnog društva Čitaonice organizovala je svečanu zabavu, „a u korist podgoričke sirotinje bez razlike vjere“. Čisti prihod od 130 kruna podijeljen je mjesnoj sirotinji.

U vrijeme balkanskih ratova Čitaonica nije radila. Sa radom je nastavila početkom godine i imala je preko 200 članova.

Čitaonica je iz godine u godinu gubila korak sa vremenom. Iz jednog napisa u listu “Zeta” iz 1931. godine saznajemo da je do „prije dvije godine“ Čitaonica postojala.

Početkom januara 1945. godine, u jednoj od prostorija nekadašnjeg Bioskopa „Kultura“ počela je sa ponovnim radom Biblioteka. Tu su održavane i književne večeri.

Do ove godine Biblioteka nije imala potpuno i precizno definisan status. Rješenje o formiranju Gradske biblioteke i čitaonice, kao budžetske ustanove, donijeto je 29. maja 1959. godine. Opštinski narodni odbor je na sjednici, održanoj 19. decembra 1959. godine, donio Odluku o davanju imena nekim školama i kulturnim ustanovama na području opštine Titograd. Gradska biblioteka je dobila ime „Radosav Ljumović“.

Biblioteka je preseljena u zgradu bivšeg Hotela „Radovče“. Narodna biblioteka se napokon našla na lokaciji na kojoj je davne 1983. godine bila podigla svoj novi dom Podgorička čitaonica, u Njegoševoj ulici, gdje se i danas nalazi.

Skupština opštine Titograd na osnovu odluke Žirija, 19. decembra dodijelila je Diplomu Tribini “Petkom u 18” za postignute rezultate u oblasti kulture.

Od ove godine pri Biblioteci radi grupa pisaca pod nazivom „Klub pisaca radnika“.

Otpočelo je formiranje Zbirke stare i rijetke knjige.

Nakon aprilskog zemljotresa 1979. godine izvršena je djelimična sanacija zgrade Biblioteke.

Početkom marta otvorena su dva područna odjeljenja, na Koniku sa 1.899  i u Golubovcima sa 2.987 knjiga.

Ukinuto je Područno odjeljenje Konik, a knjižni fond je premješten u novoformirano Područno odjeljenje u Tuzima. Odjeljenje je imalo 3.778 knjiga, od čega je 3.598 na albanskom jeziku.

Izašao je iz štampe prvi broj glasila Narodne biblioteke “Glasnik”.

Formiran je Klub mladih literata Biblioteke.

Povodom obilježavanja 120 godina od osnivanja Podgoričke čitaonice Hedvig Kempf, direktor Gete instituta u Beogradu, otvorio je Internet terminal, sa dva računara, koje će besplatno koristiti članovi Biblioteke.

Kreirana je i puštena u rad prva internet prezentacija Narodne biblioteke „Radosav Ljumović“.

Biblioteka potpisala ugovor sa IZUM-om iz Maribora (Slovenija) i postala član COBISS sistema, odnosno dio projekta virtuelne biblioteke Crne Gore i COBISS.Net-a, regionalnog projekta uzajamne elektronske katalogizacije.

Rukovodiocu Odjeljenja za bibliotečku djelatnost, višem bibliotekaru Radosavu Rašu Miliću dodijeljena je prestižna nagrada Udruženja bibliotekara Crne Gore „Dr Niko S. Martinović“.

 Biblioteka obilježava 140 godina od osnivanja i predstavlja vodeće uporište kulture u Glavnome gradu i šire.